Ik heb mijn plekje gevonden. Receptie is wat ik blijf doen. Ik mis het animatie werken wel, vooral omdat ze hier altijd hetzelfde doen, en geen mini-club hebben, terwijl ze er een perfecte ruimte voor hebben. Maar ik ben heel trots op het feit dat ik receptie werk doe. Normaal doen eerste jaars studenten dit niet.

Nu de zoon van de baas in de receptie werkt is het hele team compleet, en is er een en al lol. We zingen Spaanse muziek, we hebben 1 Spaanse stagiair, we vertellen flauwe Belgen moppen, en spelen badminton voor de receptie. Naast al die leuke dingen werken we natuurlijk ook erg hard.

Zaterdag is de dag dat het allemaal gebeurd. Rond de 90 departures en rond de 90 aankomsten. Hard werken geblazen dus. Ik start dan om 8 uur. Met slaperige oogjes loop ik tussen 8 en 10 uur ongeveer in 25 mobil homes. Checken of alles in orde en schoon is. Vervolgens neen ik de sleutel en moet ik op zoek naar een van mijn collega's van het schoonmaak team, die checken en halen er nog een doekje doorheen.

Ondertussen zijn ze in receptie al bezig met alles klaarmaken voor de aankomsten. Sommige mensen kunnen echt niet lezen. Op de brieven die we sturen naar de gasten staat: Aankomsttijd 16:00 uur. En ja hoor, om 11 uur staan al mensen op de stoep: We zijn er!! Dan moet je maar uit gaan leggen dat er nog geen sleutel is.

Vervolgens is het in de middag alleen maar aankomsten, alles uitleggen, waarborg innemen, mensen naar hun plek brengen. Alles loopt nu gestroomlijnd. Toen ik aan Stephane van Vacansoleil zei dat ik alles zelf mocht doen met inchecken was hij verbaasd, vorig jaar mocht het eerste jaars studentje dat niet doen. Trots!

Er gebeuren ook ontiegelijk veel leuke dingen. We nemen de telefoon altijd op met: 'Camping Le Ruisseau, bonjour.' Hoeveel mensen wel niet hebben gevraagd: 'Ben ik verbonden met camping Le Ruisseau?......' Merde! Zelfs mensen in receptie vroegen vandaag aan mij: Zijn we op camping Le Ruisseau...? Ik wou bijna antwoorden, 'Nee mevrouw, u bent bij de bakker'. Ik kon me inhouden.

De zoon van de baas, Jean-Emmanuel, heeft er een spelletje van gemaakt: Zo snel mogelijk de telefoon opnemen. Dit lijdt vaak tot hilarische taferelen. Ook beginnen we met het tellen van mensen die we moeten afwijzen voor een Mobil Home. Ik snap dat niet, mensen die nu nog bellen voor een plekje voor over een week. Onmogelijk, vol!

Het enige nadeel is nog steeds mijn Frans. Ik begrijp bijna alles. Gesprekken kan ik gewoon volgen, maar het terugpraten dat is nog het grootste probleem. Ik wou dat google translater in mijn hoofd zat. Dan zou ik echt gelukkig zijn. Ik schijn te zeggen: 'Voor de Mobil Home, de armbandjes voor het zwembad en de sleutel voor de barrière heb ik een varken van 158 euro nodig.' Caution en cochon, het is moeilijk, de uitspraak ik bijna hetzelfde. Gelukkig begrijpt iedereen mij, en heeft er nog maar 1 iemand me uitgelachen.

Verder gebeuren er natuurlijk ook nog genoeg andere leuke dingen naast de camping. Heb heerlijk mijn geld uitgegeven aan de mooiste zonnebril uit mijn leven! Het voelde goed. Ik heb maar een nieuwe broek gekocht, dit omdat mijn andere broeken gewoon van mijn kont afvallen. Dag kilo's! Hallo nieuwe broekmaat!!

Vrijdag is ongeveer de halve camping naar de fêtes van Tirosse geweest. Een soort van fêtes de Bayonne, maar dan kleiner. Ik was slim genoeg om nee te zeggen, ik moest werken de volgende morgen om 8 uur. Ik kon het me niet veroorloven om op een zaterdag niet goed in Frans te zijn, ik moest en zou slapen. Maar goed ook. Iedereen kwam om kwart voor 6 terug. Thibaut belande naast mij in mijn bed, niet meer in staat om zelf naar huis terug te rijden. Steef moest om 9 uur beginnen, liep als een zombie over de camping, andere mensen hadden hun bed niet gehaald, en lagen op een bed in de salon van ons witte huis. Het was erg grappig om over de camping te lopen, als een van de weinigen zonder kater.

Volgende week gaat het dan allemaal beginnen, fêtes de Bayonne. Ik ben heel erg blij met al mijn vrije morgens, want er wordt komende week heel wat af gefeest. Mochten jullie een week niets van mijn horen. Ik lig vast voor pampus in mijn bed. Mijn stagebegeleidster op de camping was heel lief. Ze gaat me voor de tijd even laten weten waar ik allemaal heen kan gaan. Het schijnt er 's nachts nogal een puinzooi te zijn. In alle opzichten. Wees gerust papa en mama, we gaan met een grote groep, mij overkomt niets.

Ik heb het super naar mijn zin, kan me niet voorstellen dat ik hier al ruim 2 maanden zit, en dat ik over 2 maanden gewoon weer thuis zit, bij mijn eigen vertrouwde vrienden. Zonder de vrienden die ik hier heb gemaakt. 1 ding is zeker. Ik heb een boel vakantie adresjes erbij. Ierland, Engeland, verschillende delen van Frankrijk. No problemo voor mij!