Wie had dat verwacht, het meisje dat vroeger nog niet eens om de hoek kon slapen omdat ze zoveel last van heimwee had. Dat meisje, dat zit nu gewoon in Frankrijk. 1300 km weg van haar ouders en vrienden. Maar het voelt hier al echt als thuis. Het is hier geweldig!

Deze week is het festival seizoen geopend. We zijn met een hele groep mensen van de camping naar Biarritz gegaan, daar maar eens de boel onveilig maken. Les Casetas! Allemaal tentjes, elk tentje is van een andere bar. Overal muziek, overal drankjes, overal surfers, overal leuke mensen. Je moet dus nagaan hoe gezellig wij het hebben gehad.

Deze week was echt een rustige week op de receptie. Ik heb zelfs moeten helpen bij het schoonmaken van Mobil-Homes. Dan pas zie je hoe gemakkelijk dat eigenlijk is. Ze halen er gewoon een doekje door heen. Ik moest vooral lachen met wat ze de mobil's schoon maken. De poetsdoek is een achtergelaten jurkje van een meisje van vorig jaar. Schoonmaak middel is Glassex en afwasmiddel. En soms, als je geluk hebt een fles met perzik frisse lucht.

Om het hele schoonmaken is nog een relletje geweest. Alle stagaires zijn studenten van toerisme scholen, net als ik ben. En een van de meisjes beweert dat schoonmaken van accommodaties daar niet bij hoort. Ze beweerd dat er expliciet in haar contract staat dat ze niet mag schoonmaken. Mijn stagebegeleidster was woedend op haar. Ook al omdat ze haar werk niet echt al te serieus neemt. Wanneer ze aan het kopiëren is gaat ze er zelfs bij zitten. Hoezo lui. Laat alles staan waar ze het achter heeft gelaten. Heel vervelend.

Er zijn ook weer veel tranen geweest. Ik wist niet hoe ik moest omgaan met een situatie waar ik in terecht was gekomen. Ik kreeg alle shit van Vacansoleil gasten hier over me heen, dit omdat ik Frans spreek en Steef niet. Daarbij zat ik nog in een moeilijke jongens kwestie. Gelukkig wist ik dat ik Vacansoleil altijd kon mailen. Dit heb ik gedaan, de dag erna kreeg ik een telefoontje en heb ik lang met mijn stagebegeleider gepraat. Dat was goed, even je hele verhaal in het Nederlands kwijt kunnen.

Het is raar te beseffen wat je allemaal wel niet mist vanuit Nederland. Gewoon lekker eten van thuis, zonder moeite eten op tafel. Een boterham met kaas, de hagelslag. En wat ik vooral mis, dat je iedereen gewoon kan verstaan. Frans is een lastige taal, maar steeds meer begin ik er van te begrijpen, helaas voor de fransen. Engels is hier eigenlijk de campingtaal. Wanneer we weer een gezellige avond in de bar hebben gehad praat iedereen Engels in hun slaap, en droomt iedereen in het Engels.

Vanuit Nederland heb ik een boekje meegenomen. Hier wou ik eigenlijk veel in schrijven over van alles wat hier gebeurd. Het is een goed teken dat ik nog niet eens mijn beginpagina af heb gemaakt. Ik heb er gewoon geen tijd voor. Nu heb ik het maar gebombardeerd tot een soort vrienden boekje. Aan het eind van het seizoen wil ik dat iedereen die wat voor mij heeft betekend hier wat in heeft geschreven. Paul is de eerste, hij vertrekt vrijdag. Heeft een vaste baan aangeboden gekregen. Hij moet zeker gaan, kans van zijn leven. Maar ik ga hem wel missen. Mijn grote broer.

Vandaag is het voor mij weekend. Zondag en Maandag vrij, echt een luxe! Ik ga vandaag denk ik maar lekker genieten van de zon! Lekker in de zon liggen, daarna moet ik meedoen met rugby. Dat wordt me nog eens wat! Morgen ga ik lunchen in Biarritz en maar eens geld over de bank gooien. Wil nieuwe kleren, gewoon omdat het kan!