Stagiair, met zwembad in achtertuin

Niets is heerlijker dan het zeggen: 'Ik heb een zwembad in mn achtertuin'. En het is gewoon zo. En op m'n vrije dag heb ik hier volop van genoten. Heerlijk. Het enige nadeel, ik ben redelijk erg verbrand. Maar bij mij geldt, ik ben dan ook weer snel bruin.


Bij het opstaan en het open doen van mijn luiken dacht ik: Not again. Dikke wolken hingen er in de lucht. Helemaal niets, geen schrijntje van de zon. Ik had maar besloten om mezelf daarom te trakteren op de duurste croissantjes uit mijn leven. Duur hier op de camping. Putain.

Nadat ik heerlijk in m'n bedje een filmpje aan het kijken was hoorde ik Steef aan komen waggelen. Is ook niet zo moeilijk, hij heeft zo'n grote sleutelbos aan zijn broek hangen dat je elke stap hoort die hij zet. Echt grappig. We gingen de was maar eens doen. Was ook wel nodig.

Terwijl wij op het bankje achter de wasserette over de zee uit keken begon opeens de zon te schijnen. Dat is echt typisch voor deze omgeving. Het kan in 5 minuten opeens heel ander weer zijn. Na een stokbroodje en onze was zijn we nog maar even over het strand gelopen, daar krijg ik maar geen genoeg van. Heerlijk.

Die avond waren we uitgenodigd bij de twee vrienden die hier op de camping werken. De Franse jongens Laurent en Jeremie. We gingen barbecueën. Briljant om te zien dat de jongens met het vuur te lopen pielen, en dat de enige vrouw in het midden opeens wel het vuur aan krijgt. Heerlijk! En dat zonder enige scouting ervaring. Haha.

Na wat aangebrande worstjes later wou Jeremie naar de bar. Ik dacht, hij wil naar de bar van de camping, met alle mensen wat drinken. Niets was minder waar, we gingen de camping af. Naar een bar in Bidart. Liefelijk vroeg ik hoe laat we ongeveer terug zouden zijn als we zouden gaan. 'Rond 1 uur', zei hij. Niet rekening ermee gehouden dat sommige fransen het niet zo nemen met de tijd.

Samen met Audray, de vrouw die bij de bar werkt, Xavier, Jeremie en de twee Engelsen Paul en James zijn we in de auto gesprongen op weg naar de cocktail bar. Stiekem moest ik best wel lachen toen we daar aan kamen. Een man en vrouw, middelbare leeftijd, stonden gezamenlijk buiten. Allebei met een zwart bloesje met bloemetjes. Briljant! Binnen was het niet anders.

Na een drankje, voor de anderen wat meer, was het rond 2 uur tijd om te gaan. Audray wou niet meer met haar scooter naar haar huis, ze was te dronken zei ze zelf. Ik bood aan dat ze wel wat kleding van mij mocht lenen, en bij mij mocht slapen. Dat nam ze aan, Jeremie zou haar scooter pakken, en ik zou met de auto terug naar de camping. Ik draai de auto soepel uit de parkeerplaats, draai hem naar de weg waar Jeremie en Audray stonden te praten. Waren de plannen weer veranderd. Jeremie reed terug. Wat bleek... Lekke band.

De volgende morgen kwam eerder dan verwacht. Vandaag zou er nog iemand van Vacansoleil komen. In de ochtend kwam ze me gedag zeggen in de receptie. Eerst had ze nog een tijdje met Nathalie staan praten, over hoe het ging met mij enzo. Vervolgens vertelde ze me dat Nathalie zei dat mijn frans nog niet echt goed was. De tranen schoten me in de ogen. Ik doe zo mijn best, maar het werkt niet.

Laten bij het eten legde ze me uit dat ze dacht dat ik een 3e jaars student was. Ze vond het heel raar dat ik als 1e jaars al achter de receptie stond. In het eerste jaar schijn je dus echt behandeld te worden als shit, schoonmaken enzo. Maar nee, dat hoef ik eigenlijk niet. Hoewel, ik mocht alle sleutels voorzien van nieuwe naambordjes. Mijn oma zou zeggen: 'Dieven werk'. Soms wist ik niet bij welke mobil de sleutel hoorde. Nathalie: 'Doe maar wat, volgende week komt er een stagiair, zij mag alle mobils af, kijken of de sleutels passen'. Arm meisje.

Dit zette mij wel weer even op het voetstuk van een echte stagiair. Ben blij dat ik dan niet meer ‘de nieuweling' ben. Ik moet zeggen, ik ben al aardig ingeburgerd in de receptie. Vraag mij een kaart van de omgeving, ik weet hem te vinden. Vraag mij om in het Frans uit te leggen wat er allemaal te doen is op de camping. I can do it!

In de avond zijn Steef en ik met onze laatste gepinde zakcentjes naar de bar gegaan. Erg gezellig. Een hoop mensen die werken op de camping waren erbij. Gezellig gekletst. En natuurlijk wat gedronken. De een wat meer dan de ander. Opeens spreekt iedereen vloeiend een andere taal. Heel grappig om Stella, het meisje dat geen woord Engels kon, opeens goed engels te horen spreken.

Ook hier weer, het werd te snel ochtend. Om 5 uur werd ik wakker. IJs en ijs koud. Snel een trui aan en verder slapen. Die slaap kan ik goed gebruiken. Wat de fransen ook niet kunnen, kloppen voordat ze binnen komen. De werklui waren bezig met allerlei dingen te repareren in ons appartement. Zonder te kloppen werd ik gewekt uit mijn slaap. Het enige wat ik uit kon kramen was: PUTAIN!

Maandag is het hier weer feest. Twee van de Engelsen zijn jarig. In de bar is iedereen welkom. Gratis wijn, en ze gaan wat extra cocktails maken. Dat wordt vanavond dus maar even goed bijslapen!

Reacties

Reacties

Paps

Laura,

Leuk om je op Skype gesproken te hebben.
Nu weer je nieuwe bericht gelezen, en zo blijven we op de hoogte. Het zijn trouwens allemaal erg leuk geschreven stukjes. Die jaren journalistiek zie je zo weer terug.
Hou vol zo!

Groetjes, Paps

Mardelaine

Schat!
Nou aan het feesten ligt het niet in Frankrijk!
Nog gefeliciteerd met kampioenschap!
Leuk om ook foto's te zien, je hebt het erg naar je zin
Succes nog met het FEESTEN en stage;-)

Kijk nu al naar het volgende reisverhaal uit!

Love you(L)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!