Helemaal alleen in een groot en goor studentenhuis typ ik mijn eerste verhaaltje vanaf de camping. Ik moet zeggen, de omgeving en de camping zijn super mooi, echt. Maar dit huis. Gat. Als ik morgen nog wat vrije tijd heb, ga ik maar eens even met de dweil er door heen. Want het is me een zooi.

Goed, laat ik maar even bij het begin beginnen, naja, dat we er dachten bijna te zijn. Omdat de camping geen echt huisnummer heeft, maar gewoon aan een van de grote wegen zit had mijn vader de coördinaten van google maps gehaald. We reden gewoon vrolijk achter de TomTom aan. Dat ging alleen niet echt lang goed. We reden steeds zuidelijker, er kwam zelfs Baskisch (zeg maar het fries maar dan op z'n frans) op de borden te staan.

Gelukkig wist ik de straatnaam nog uit mn hoofd, heb die op de (nu inmiddels) DomDom ingevuld, en ja hoor... we zaten verkeerd. We konden weer ruim een half uur terug rijden. Zo zie je nog eens wat van de omgeving.

Eenmaal aangekomen op de camping heb ik m'n beste beentje voor gezet, heb me in het Frans voor gesteld en werd gelijk gewezen om mijn kamer in het appartement. De weg werd me gewezen door de Franse Stella, heel lief probeerde ze dingen in het Frans te vragen, en ik probeerde in het Frans terug te praten. Wat me aardig lukte.

Ze wees me op het witte gebouw. Het toiletgebouw, waar boven ‘onze' appartementen zitten. We liepen samen de trap op naar het huis, in een woord: Students. Meer kan ik er niet van maken, want ik vind van mezelf dat ik positief moet blijven! Ze liet me alleen met mijn ouders, die een stukje achter me waren gelopen. Samen heb ik even alles bekeken en mijn spullen er maar in gezet. Eigenlijk mag ik niet klagen, want het is nog best groot.

Gelijk wou ik maar even testen of alles het deed, helaas. Dat deed het niet. Geen licht, nak. Weer terug naar de receptie en vragen of ze mijn licht konden nakijken. Na een rondje over de camping had ik besloten om met mijn ouders het bijbehorende plaatsje te bekijken. Maar eerst kwam de man, Michel, van de elektriciteit nog langs. Met mijn gebrekkige technische Frans vertelde ik dat mijn lampje boven mijn spiegel het ook niet deed, en dat ook het stopcontact het niet deed. Cassée.

Na alles gerepareerd te hebben, heb ik heerlijk met mijn ouders op het stand gezeten. Ben natuurlijk weer kletsnat geworden omdat ik het water wilde voelen, maar de golven kwamen wat hoger op dan verwacht. Blond. Over blond gesproken, ik ben de enige die blond is in deze hele omgeving. Ik val dus zeker op!

Met Stella had ik telefoonnummers uitgewisseld zodat ze me kon bellen, mocht er wat zijn. Op het strand belde ze me, wat ik deed met eten. Ik had besloten nog 1 keer met mijn ouders te eten. Bij terugkomt op de camping sprong ik een klein gat in de lucht. Er kwam een wit busje de camping op rijden, met een NEDERLANDS kenteken! De tranen sprongen me in de ogen, naja.... Ja!

Steef, hij werkt ook voor Vacansoleil, als Beheerder, echt een coole gast, alleen al omdat hij Allstars draagt. Even een tijdje met hem staan kletsen, daarna maar de boodschapjes (zoals een verlengsnoer met stekkerdoos) naar mijn appartementje gebracht, en toen was het tijd. Tijd om afscheid te nemen van mijn ouders. Janken!

Morgen is m'n eerste werkdag, om 9 uur beginnen. Ben benieuwd wat ik mag doen, volgens steef heb ik niets met hem te maken, en ga ik receptie werk doen... We zullen het wel zien!

Bisous a tout!